คดีหักบัตรเดบิต
ธนาคารหักเงินจากบัตรเดบิตที่ตนเองไม่ได้ใช้
ธนาคารต้องคืนเงินที่หักไปพร้อมดอกเบี้ยนับแต่วันที่หักเงินไปจากบัญชี
ศาลแขวงพระนครใต้ คดีหมายเลขดำที่ ผบ. 1711/2555 ระหว่าง นายเจฟฟรี จี เอเลน โดยนายคงศักดิ์ ชื่นไกรลาศ และ นางสาวรัชนีวรรณ
พาพันธุ์เรือง ผู้รับมอบอำนาจ โจทก์ ธนาคาร กรุงไทย จำกัด (มหาชน) จำเลย
ศาลชั้นต้นพิเคราะห์พยานหลักฐานและข้อเท็จจริงแล้วรับฟังได้ว่า กรณี
นี้จำเลยยอมรับว่ามีผู้นำบัตรเดบิตที่จำเลยออกให้โจทก์
ไปใช้ในต่างประเทศจริงและทราบด้วยว่าใช้ที่ไหนบ้าง
ซึ่งในการให้บริการดังกล่าวจะต้องมีเซลล์สลิปการใช้บริการหรือลายมือชื่อ
ลูกค้าเป็นหลักฐาน แต่จำเลยกลับไม่นำหลักฐานดังกล่าวมาแสดงต่อศาล
อีกทั้งพยานจำเลยยังเบิกความย้ำว่า จากประสบการณ์ทำงานที่ยาวนานสันนิษฐานได้ว่า
กรณีที่เกิดขึ้นนี้ เกิดจากการถูกขโมยบัตรเดบิตไปใช้จริง
ซึ่งหากมีกรณีบัตรถูกขโมยไปใช้นั้น
ธนาคารจะไม่ชดใช้ความเสียหายที่เกิดขึ้นตามสัญญาให้บริการ
จึงเป็นข้อเท็จจริงที่สอดคล้องกับข้ออ้างของโจทก์ที่ยืนยันว่าโจทก์ไม่ได้
เป็นผู้ใช้ดังกล่าว
ดังนั้น เมื่อจำเลยไม่มีหลักฐานมาแสดงต่อศาลเพื่อพิสูจน์ข้อเท็จจริง
ว่าโจทก์เป็นผู้ใช้เองหรือมอบหมายให้บุคคลอื่นนำไปใช้
จำเลยจึงไม่มีสิทธินำรายการดังกล่าวมาหักเงินจากบัญชีธนาคารของโจทก์ เมื่อจำเลยหักเงินจากบัญชีธนาคารของโจทก์ไปแล้ว
จำเลยจึงต้องคืนเงินที่หักไปจากบัญชีของโจทก์ทั้งหมดพร้อมดอกเบี้ยนับแต่วันที่จำเลยหักเงินไปจากบัญชีของโจทก์
และการที่จำเลยทราบอยู่แล้วว่า
กรณีนี้เกิดจากมีบุคคลอื่นขโมยบัตรเดบิตของโจทก์ไปใช้ เมื่อโจทก์ทวงถามแล้ว
แต่จำเลยกลับปฏิเสธไม่คืนเงินดังกล่าว
จึงถือว่าจำเลยมีเจตนาเอาเปรียบผู้บริโภคโดยไม่เป็นธรรมพิพากษาให้ ธนาคารกรุงไทย
จำกัด (มหาชน) จ่ายเงินชดเชยความเสียหายให้แก่โจทก์เป็นเงินจำนวน 120,599.35
บาท พร้อมดอกเบี้ยร้อยละ 7.5 ต่อปี ของต้นเงิน
120,599.35 บาท นับถัดจากวันฟ้องไปจนกว่าจำเลยจะชำระเสร็จสิ้นแก่โจทก์
และให้จำเลยจ่ายค่าเสียหายเชิงลงโทษ ตามมาตรา 42 แห่งพระราชบัญญัติวิธีพิจารณาคดีผู้บริโภค
พ.ศ. 2551 อีก 120,599.35 บาท
รวมเป็นเงินจำนวนทั้งสิ้น 245,956.46 บาท
และให้จำเลยชำระค่าธรรมเนียมต่อศาลแทนโจทก์ตามทุนทรัพย์ที่โจทก์ชนะคดี
กำหนดค่าทนายความโจทก์ 5,000 บาท
ต่อมา
ศาลอุทธรณ์พิพากษาแก้ เรื่อง ค่าเสียหายเชิงลงโทษในฐานะผู้ประกอบธรุกิจเอาเปรียบผู้บริโภค
ศาลเห็นว่าเป็นเรื่องที่ธนาคารจำเลยปฏิเสธในขณะที่ข้อเท็จจริงยังไม่ยุติ
ถือว่าเป็นการใช้สิทธิโดยสุจริตเพื่อให้มีการพิสูจน์ข้อเท็จจริงในกระบวนการยุติธรรมก่อนไม่เข้าหลักเกณฑ์ที่จำเลยจะต้องจ่ายค่าเสียหายเพื่อการลงโทษ
จึงพิพากษาแก้ให้จำเลยไม่ต้องจ่ายค่าเสียหายเพื่อการลงโทษ จำนวน ๑๒๐,๕๙๙.๓๕ บาท (รายละเอียดตามคำพิพากษาแนบท้าย)
คดีอยู่ในระหว่างขออนุญาตฎีกา
