ความผิดพลาดในการนำสืบพยานคดีเครื่องหมายการค้า

คำพิพากษาศาลฎีกาที่  4561/2553

พนักงานอัยการสำนักงานอัยการสูงสุด โจทก์

นายภูมิพันธ์ตวยกระโทก หรือ วรเกียรติ์ชูกิจ จำเลย

โจทก์ฟ้องและแก้ไขฟ้องขอให้ลงโทษจำเลยตามพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้าพ.ศ.2534 มาตรา 4, 109, 110, 115, 117ประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 32, 33 และริบของกลาง

จำเลยให้การปฏิเสธ

ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางพิพากษาจำเลยมีความผิดตามพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้าพ.ศ.2534 มาตรา 109 ประกอบมาตรา 110ปรับ 5,000 บาท ริบของกลาง ตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 33(1) หากจำเลยไม่ชำระค่าปรับให้จัดการตามประมวลกฎหมายอาญา มาตรา 29,30

จำเลยอุทธรณ์ต่อศาลฎีกา

ศาลฎีกาแผนกคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศวินิจฉัยว่า จำเลยกระทำความผิดตามฟ้องโจทก์หรือไม่ เห็นว่าโจทก์มีนางสาวสุดาภรณ์ผู้รับมอบอำนาจช่วงผู้เสียหายและเป็นผู้เข้าตรวจค้นร้านจำเลยเบิกความแผ่นดิสก์วัตถุพยาน ขาดลักษณะเฉพาะของสินค้าแท้ แต่เป็นความลับไม่สามารถจะเปิดเผยได้โดยลักษณะเฉพาะนี้ขาดหายไปถึง 2 ประการซึ่งลักษณะเฉพาะสามารถสังเกตได้ด้วยตาเปล่าและวัตถุพยานหากวางจำหน่ายประชาชนทั่วไปดูลักษณะแล้วจะเข้าใจว่าเป็นสินค้าซึ่งเป็นของแท้แต่พยานทราบว่าไม่ใช่สินค้าของผู้เสียหาย เพราะขาดลักษณะเฉพาะ 2 ประการ ส่วนนายชาญสิญจ์ ผู้รับมอบอำนาจผู้เสียหายเบิกความสินค้าแผ่นดิสก์ของผู้เสียหายมีลักษณะเฉพาะซึ่งเป็นความลับ 4ประการ เปิดเผยไม่ได้ แต่สามารถสังเกตเห็นได้ด้วยตาเปล่า วัตถุพยานมีข้อสังเกตคือ(1) กระดาษที่ปะอยู่ที่ด้านหนึ่งของแผ่นดิสก์ที่มีคำว่า โซนี่เป็นภาษาอังกฤษนี้ แถบสีที่อยู่ส่วนล่างกินพื้นที่ประมาณ 2ใน 5 โดยแถบสีที่ปรากฏอยู่แตกต่างไปจากสินค้าของผู้เสียหายและ (2) เมื่อพลิกแผ่นดิสก์ไปอีกด้านหนึ่งที่แถบล่างส่วนที่เป็นพลาสติก ไม่มีอักษรแสดงไม่มีหมายเลขกำกับถึงจำนวนสินค้าเรียงลำดับ 1 ถึงจำนวนต่างๆที่เรียกว่า serial number โดย (1) และ(2) เป็นความลับ 2 ใน 4 อย่าง และยังมีอีก 2อย่างเป็นความลับสุดยอดเปิดเผยไม่ได้ และตอบทนายจำเลยถามค้านสินค้าซึ่งเป็นของแท้มีลักษณะอย่างไรนั้นตัวแทนจำหน่ายของผู้เสียหายไม่ได้โฆษณาหรือชี้แจงให้ประชาชนทั่วไปทราบ แสดงว่าการจะสังเกตสินค้าแผ่นดิสก์ของผู้เสียหายว่าเป็นของแท้หรือของที่ผู้อื่นทำเลียนแบบจะต้องรู้จุดสังเกตเฉพาะจำนวน 4 จุดซึ่งมีเฉพาะผู้ที่รู้จุดสังเกตเท่านั้นจึงจะสามารถสังเกตได้โดยเฉพาะผู้เสียหายไม่เคยโฆษณาจุดสังเกตเฉพาะทั้ง 4 จุดให้ผู้ใดทราบโดยเก็บไว้เป็นความลับเป็นการยากที่ประชาชนหรือผู้ขายทั่วไปจะรู้ได้ว่าสินค้าแผ่นดิสก์ที่นำมาจำหน่ายเป็นสินค้าที่แท้จริงของผู้เสียหายหรือมีผู้อื่นทำเลียนแบบขึ้นนอกจากนี้ นายชาญสิญจ์เบิกความตอบทนายโจทก์ถามติงแม้จะไม่เปิดเผยว่าสินค้าแผ่นดิสก์ของแท้มีลักษณะอย่างไร แต่ประชาชนทั่วไปสามารถทราบได้ว่าของที่ซื้อนั้นเป็นของแท้หรือของไม่แท้ได้เพราะราคาของแท้จะแตกต่างกับราคาของไม่แท้อยู่มากแต่ไม่ปรากฏจากทางนำสืบของโจทก์เลยว่าสินค้าแผ่นดิสก์ของแท้ของผู้เสียหายจำหน่ายในราคาเท่าไรและสินค้าแผ่นดิสก์วัตถุพยาน ที่จำเลยจำหน่ายนี้จำหน่ายในราคาเท่าไรพยานหลักฐานโจทก์เท่าที่นำสืบมายังมีความสงสัยตามสมควรว่าจำเลยจะรู้หรือไม่สินค้าแผ่นดิสก์ที่จำหน่ายอยู่เป็นสินค้าที่เลียนเครื่องหมายการค้าของผู้เสียหายต้องยกประโยชน์แห่งความสงสัยให้แก่จำเลยตามพระราชบัญญัติจัดตั้งศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศและวิธีพิจารณาคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศพ.ศ.2539 มาตรา 45ประกอบประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความอาญา มาตรา 227ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลางพิพากษาลงโทษจำเลยไม่ต้องด้วยความเห็นของศาลฎีกาแผนกคดีทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศอุทธรณ์ของจำเลยฟังขึ้น อย่างไรก็ตามเมื่อฟังได้ว่าแผ่นดิสก์ของกลางจำนวน 360 แผ่นที่จำเลยเสนอจำหน่ายมีเครื่องหมายที่เลียนเครื่องหมายการค้าของผู้เสียหายเป็นสินค้าที่ต้องริบแม้ว่าจะไม่มีผู้ถูกลงโทษในคดีนี้ก็ตามตามพระราชบัญญัติเครื่องหมายการค้า พ.ศ.2534 มาตรา 115

พิพากษากลับให้ยกฟ้องโจทก์แต่ให้ริบของกลาง

(อร่าม เสนามนตรี - พลรัตน์ ประทุมทาน - พรเพชร วิชิตชลชัย )

ศาลทรัพย์สินทางปัญญาและการค้าระหว่างประเทศกลาง- นายพิธี อุปปาติก