รัฐธรรมนูญ ปี2

เดิมพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ.2505 มาตรา 44 ตรี บัญญัติว่า



“มาตรา 44 ตรี ผู้ใดใส่ความคณะสงฆ์หรือคณะสงค์อื่นอันอาจ ก่อให้เกิดความเสื่อมเสียหรือความแตกแยก ต้องระวางโทษจําคุก ไม่เกินหนึ่งปี ปรับไม่เกินสองหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ”



เมื่อวันที่ 1 ตุลาคม 2565 คณะรัฐมนตรีได้ตรา พระราชกำหนดแก้ไขเพิ่มเติมพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505 พ.ศ.2565 โดยมาตรา 3 ของพระราชกำหนดดังกล่าว ได้ แก้ไขโทษของมาตรา 44 ตรี เป็น “จำคุกไม่เกิน 3 ปี ปรับไม่ เกินหกหมื่นบาท หรือทั้งจำทั้งปรับ” โดยอ้างเหตุว่าโดย ปัจจุบันมีการกล่าวใส่ความคณะสงฆ์หรือคณะสงค์อื่นอันทำให้เกิด ความเสื่อมเสียต่อศาสนา ส่งผลต่อความสงบเรียบร้อยของ ประเทศ ดังนั้นจึงจำเป็นต้องตราพระราชกำหนดนี้เพื่อเพิ่มโทษแก่ ผู้กระทำความผิดอันเป็นการป้องปรามทั้งนี้เพื่อประโยชน์ในอันที่ จะรักษาความปลอดภัยของประเทศ



ต่อมาเมื่อวันที่ 2 ตุลาคม 2565 นายไพรีได้กล่าวต่อว่าคณะ สงฆ์จนถูกพนักงานสอบสวนจับกุมดำเนินคดี พนักงานอัยการได้ สั่งฟ้องต่อนายไพรีต่อศาลและศาลได้รับฟ้องไว้ในวันที่ 3 ตุลาคม 2565



หากนายไพรีเห็นว่า มาตรา 44 ตรี ที่แก้ไขใหม่ ซึ่งเป็น บทบัญญัติกฎหมายที่ใช้กับคดี ของตนนั้น แก้ไขเพิ่มเติมโดย พระราชกำหนดที่มิได้เป็นไปเพื่อประโยชน์ในอันที่จะรักษาความ ปลอดภัยของประเทศดังที่คณะรัฐมนตรีอ้าง จึงมิได้เป็นไปตาม มาตรา 172 วรรคหนึ่ง ดังนั้น มาตรา 44 นี้ จึงเป็นบทบัญญัติที่ไม่ ชอบด้วยรัฐธรรมนูญด้วย จึงร้องต่อศาลให้ส่งเรื่องต่อศาล



รัฐธรรมนูญ เพื่อวินิจฉัยว่า พระราชกำหนดแก้ไขเพิ่มเติม พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ.2505 พ.ศ.2565 ขัดหรือแย้งต่อ รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย มาตรา 172 วรรคหนึ่ง



หากท่านเป็นศาลในคดีนี้ จะสั่งรับคำร้องของนายไพรีหรือไม่ เพราะเหตุใด